entropie.nl - Entropikon

Εντροπικον

Definieer systeem als het aan mijn waarneming onderworpen gedeelte van het universum. Beschouw nu het systeem Entropikon, de toestand van het Entropikon schrijven wij als lE>.Het Entropikon bevindt zich in een toestand met een oneindig aftelbaar aantal eigenschappen lX_i> , elk met waarde x_i . Deze toestand laat zich beschrijven als een lijst van deze waarden, dus lE> = lx₁, ..x_i,..x_∞> Ooit waren al deze eigenschappen aan elkaar gelijk: de oer-eigenschap en deze droeg de eigenwaarde ∞. Het aantal dragers van de oer-eigenschap was aftelbaar oneindig. Zij zijn om twee redenen voor de mens niet waarneembaar, ondanks de inzet van al 's mensen vernuft. Allereerst: de waarnemer dient zich buiten het systeem te plaatsen om het te kunnen waarnemen, maar het Entropikon is oneindig uitgestrekt, dus dat gaat niet. En dan: waarnemen is communicatie en de drager van de over te brengen informatie, de informant, kan alleen informatie aannemen, verplaatsen en afdragen als de informatiedrager zélf minder eigenschappen heeft dan de waar te nemen drager. Dat is nodig omdat informatie ook een toestand is met eigenschappen en de informant kan alleen maar informatie van de drager overnemen als hij zelf minder informatie draagt, anders gebeurt het omgekeerde en neemt de drager de informant waar. Om de oer-eigenschap waar te nemen is dus een drager zonder eigenschappen nodig en dat is strijdig met het gegeven dat een drager bestaat uit zijn eigenschap(pen).

De oer-eigenschap kan niet anders zijn dan een beweginkje met oneindige snelheid dat zich dus oneindig snel verplaatst. Het botst niet met andere beweginkjes omdat het oneindig klein is. Zo is het Entropikon één en al beweging, eindeloos uitgestrekt en oneindig gespreid. Volkomen homogeen, geen enkele ongelijkheid. Tijdloos. Door de oneindige snelle verplaatsing zijn de beweginkjes overal onmiddellijk en vallen daardoor samen tot één enkel beweginkje. Dit is de enig juiste verklaring voor het bestaan van Fernwirkung, ofwel onmiddellijke werking op afstand, een fenomeen uit de quantummechanica waar Albert Einstein niet aan wilde, hij vond het spukhaft.

Zo was het ooit, met een entropie gelijk aan nul omdat er slechts één enkele inwendige ordening mogelijk was. Het zou de hemel kunnen zijn. Wat een contrast tussen maximale kinetiek en minimale potentie! En zo is het nog steeds, onwaarneembaar onder ons. Echter, evenwel..als de kans op een treffen tussen twee beweginkjes oneidig klein is, dan is de kans daarop nog wel aanwezig en als het aantal beweginkjes oneindig groot is dan zal het treffen aftelbaar vaak plaats vinden. Zulk een treffen tussen twee beweginkjes kan niet elastisch zijn, want dan zou er sprake moeten zijn van meerdere eigenschappen. Dus de beweginkjes blijven bij elkaar. Maar waar blijft dan de oneindig snelle beweging? De Eerste Hoofdwet eist behoud van beweging. Oplossing: het beweginkje gaat pas op de plaats maken en er ontstaat trilling. Deze trilling kan allelei vormen aannemen en door superpositie samengaan met andere trillingen of beweginkjes waarmee wordt gebotst. Zo fuseren beweginkjes tot fotonen, elektronen, muonen, noem maar op, materialisatie, zo stolt het plasma tot het periodiek systeem tot vorm en kleur en temperatuur, een cascade van eigenschappen sinds de oerknal, want die knal begon met twee beweginkjes die elkaar ontmoetten. Die ene rode bal in de ballenbak. Een cascade uitmondend in die schitterende caleidoscoop waar wij mensen even naar mogen kijken - en deel van uitmaken.

PS.: omdat de treffers tussen beweginkjes steeds verschillend van elkaar zijn georiënteerd krijgen de gestolde deeltjes relatieve snelheden ten opzichte van elkaar, deze snelheden kunnen nooit groter worden dan gemeten kan worden met het deeltje met de minste eigenschappen, het foton en dus is het maximum de lichtsnelheid.

Hoeveel eigenschappen heeft een gemiddelde mens? Hoe tel je die? Natuurlijk is dat de entropie van het menselijk lichaam geteld in Joules per graad Kelvin. Zo wordt het woord eigenschap vastgeklonken in eenduidige betekenis.

De consequentie van ons gedachtenexperiment is dat er ontelbaar veel oerknallen plaatsvonden en nog plaatsvinden. Omgekeerde oerknallen vinden ook plaats, de zwarte gaten dus. Een zwart gat verzamelt eigenschappen, dat lijkt strijdig met de tweede Hoofdwet die juist verspreiding eist, maar dit wordt opgelost doordat het zwarte gat de opgenomen eigenschappen ontbindt tot oer-eigenschappen die zich onmiddellijk onwaarneembaar verspreiden. Dat het zwarte gat daarbij toch weer waarneembare straling uitzendt komt door dat een klein deel van de vrijkomende oer-eigenschappen volgens de regels van de statistiek elkaar meteen alweer treft en andere eigenschappen geeft in de vorm van straling.

Zo verbeeldt de entropie de transedentie van de limietovergang, de mystiek.

Zo is er een entropische theorie van alles denkbaar en niemand, nee niemand kan bewijzen dat zij niet waar is! Ach, ons vermogen te kennen is toch begrensd en dan, wat is kennis? Thomas à Kempis schreef ooit in zijn Navolging: Indien gij iets behoorlijk wilt weten, dan moet gij zorgen onopgemerkt te blijven en zó dat niemand u in de hoogte steekt. Waarachtig, Thomas had een entropisch bewustzijn. De Entroop op de Agnietenberg.

Dus de entropische basiswaarde van het heelal is nul en de maximumwaarde die lokaal optreedt is plus oneindig als gevolg van optredende oerknallen en zwarte gaten. Doet zich ook negatieve entropie voor? Dat zou het geval zijn als er lokaal een deelsysteem bestaat waarvan het aantal mogelijke inwendige ordeningen kleiner is dan 1. Omdat het aantal mogelijke ordeningen alleen maar een geheel getal kan zijn, is er slechts negatieve entropie met de waarde - ∞ denkbaar voor een systeem met 0 (nul) inwendige ordeningsmogelijkheden. Immers log 0 = - ∞. Dat is het echte niets, het Opperste Niets, daar waar geen eigenschappen zijn, daar waar niets is, zelfs geen ruimte. Het bestaat per definitie niet en het is Ondenkbaar.